Wczasy

wczasy, wakacje, urlop

Słowiński Park Narodowy - gleby

11 August 2011r.

W Słowińskim Parku Narodowym występują gleby na podłożu mineralnym i organicznym. Mimo stosunkowo dużej jednolitości skał w poszczególnych grupach, pokrywa glebowa tego obszaru wykazuje duże zróżnicowanie. Wynika to przede wszystkim ze zmiennych stosunków wodnych, a także ze zróżnicowania wieku gleb. Jest to dla tego obszaru, a zwłaszcza dla mierzei, czynnik o szczególnym znaczeniu. Wchodząca w skład Parku Mierzeja Łebska, długości 32 km, oraz obszary leśne administrowane przez poszczególne leśnictwa, zwane w nomenklaturze parków narodowych obwodami ochronnymi — Rowy, Smołdziński Las i Rąbka, to ogromne pola wydmowe. Działalność wiatrów zanikła tu w pewnych okresach w wyniku zmian klimatycznych, co umożliwiło pokrycie wydm roślinnością leśną. Jak świadczą odwiewane dziś "martwe lasy" była to często roślinność lasów liściastych. Procesy eoliczne (wietrzne) rozpoczęły się "na nowo" prawdopodobnie w średniowieczu i z różnym nasileniem trwają do dziś. Do ich uruchomienia przyczynił się w pewnej mierze człowiek przez niszczenie lasów. Spotykamy więc dziś na mierzei wydmy różnego wieku, kształtu i stopnia pokrycia roślinnością — od wydm nagich do porośniętych borem nadmorskim, a fragmentami lasem mieszanym. Wydmy występujące na pd. od jez. Łebsko są starsze i w okresie polodow-cowym nie ulegały już działalności eolicznej. Na mierzei procesy wydmotwór-cze polegają nie tylko na przemieszczaniu mas piasku wydm utrwalonych i usypywaniu nowych form, ale uczestniczą w nich procesy "dosypywania" nowych partii piasku przesegregowanych w wodzie, wyniesionych na brzeg morski przez fale i dalej przenoszonych przez wiatr na wydmy. Na terenach położonych na pd. od jez. Łebsko, także poza wałami starych wydm, występują gleby rozwinięte na podłożu torfowym. Duże powierzchnie tych gleb występują w obwodach ochronnych: Żarnowska i Kluki, a zdecydowanie mniejsze w obwodzie Smołdziński Las. Torfowiska są zróżnicowane na: nis--kie — przeważnie przekształcone w ląd zatoki jez. Łebsko, wysokie — typu atlantyckiego z wrzoścem oraz przejściowe. W zróżnicowaniu gleb torfowych największą rolę odgrywał charakter torfowiska oraz związane z nim stosunki troficzne i wilgotnościowe. Gleby te łączy istniejący współcześnie proces torfotwórczy. Gleby torfowe zajmują prawie 25% powierzchni Parku. Przeważają wśród nich gleby torfowisk przejściowych. Zarówno piaski wydmowe, jak większość torfowisk — torfowiska wysokie i przejściowe — są podłożem gleb ubogich w składniki pokarmowe i kwaśne. Stopień zakwaszenia w glebach mineralnych wzrasta w miarę rozwoju procesu powstawania gleb. Rzutuje to bezpośrednio na warunki ekologiczne i skład gatunkowy zespołów naturalnej roślinności. Na glebach mineralnych, piaszczystych, jak i na glebach wytworzonych z torfów torfowisk wysokich, rozwinęły się gleby kwaśne i ubogie w składniki pokarmowe. Tendencję tę obserwuje się nawet na glebach pozostających pod wpływem wód glebowo-gruntowych. W SPN znajduje się duży obszar gleb (prawie 22%) słabo wykształconych. Występują one na mierzei i utrzymują się w tym stadium dzięki działalności wiatru. Dość znaczną pod względem obszaru grupę (ok. 10%) stanowią gleby zaliczane do bielic i dotychczas nazywane bielicami przybałtyckimi. Gleby te występują głównie na starych wałach wydmowych na pd. od jez. Łebsko. Stosunkowo duży obszar w SPN zajmują gleby, które nie mieszczą się w klasyfikacji Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego (PTG). Zaliczone zostały one do gleb glejowych początkowego stadium rozwojowego i bielic glejowych. Gleby te zajmują prawie 28% powierzchni SPN,

ocena 3.7/5 (na podstawie 94 ocen)

Słowiński Park Narodowy, Słowiński Park Narodowy