Wczasy

KOŁOBRZEG

19 April 2013r.

KOŁOBRZEG Miasto portowe, siedziba powiatu i kąpielisko morskie, leży przy ujściu Parsęty do Bałtyku. Dawniej Kołobrzeg słynął również jako uzdrowisko solankowe. W czasie ostatnich działań miasto prawie zupełnie zostało zniszczone wraz z urządzeniami zdrojowymi. Obecnie uzdrowisko jest już częściowo uruchomione, a do roku 1965 zakłada się jego całkowitą odbudowę. Dzisiejszy Kołobrzeg częściowo odbudowany liczy 13 200 mieszkańców. Informacje Komunikacja — Do Kołobrzegu wiodą trzy linie kolejowe i jedna wąskotorowa. W kierunku zachodnim biegnie linia kolejowa do Koszalina (czas przejazdu pociągiem osobowym 1 godz. 15 min.), w kierunku pd.-wschodnim do Białogardu (pociągiem osob. — 1 godz.), w kierunku zachodnim do Trzebiatowa (1 godz. 15 min.). Kolejka wąskotorowa łączy Kołobrzeg z miejscowościami położonymi na południe od miasta. Na dworcu kolejowym znajduje się restauracja. W Kołobrzegu zbiegają się cztery trasy autobusów PKS. Trasa wschodnia prowadzi do miejscowości położonych na naszym szlaku, jak: Bagicz (20 min.), Ustronie Morskie (30 min.), Sarbinowo (1 godz. 20 min.), Chłopy (D/2 godz.), Mielno (1 godz. 40 min.). Trasa południowo--wschodnia biegnie do Białogardu (około 2 godz.), a trasa południowa do Świdwina (około 2V2 godz.). Czwarta trasa prowadzi na zachód do Gryfic (około VAU godz.) i Kamienia Pomorskiego. Sklepy — Kołobrzeg posiada szeroko rozbudowaną sieć sklepów różnych branż prowadzonych przez MHD, PSS i „Samopomoc Chłopską". Restauracje — Restauracja „Bałtyk", ul. Dworcowa 3. Gospoda PSS, ul. Narutowicza 10. Bar mleczny — ul. Zwycięzców 7. Kawiarnia — «Pod Ratuszem", ul. Rynek. „Orbis" — ekspozytura sezonowa. Stacja benzynowa — ul. Trzebiatowska 68. Zakład wulkanizacyjny- ul. Bieruta 4. Poczta —' ul. Lenina 4. Historia miasta Kołobrzeg, po Gdańsku, jest chyba najstarszą polską warownią nadmorską. Stary gród kołobrzeski nie znajdował się w tym miejscu, gdzie miasto dzisiejsze. Początkowo, właściwy gród usytuowany był około 4 kilometry w górę Parsęty, na niewielkim, piaszczystym wzgórzu morenowym, na terenie dzisiejszego Budzistowa. Cofnięcie grodu w głąb lądu podyktowane było względami strategicznymi, zwłaszcza gdy chodziło o obronę przed napadami piratów morskich. Prace wykopaliskowe prowadzone w Budzistowie od 1954 roku uzupełniły skąpe dane zaczerpnięte z kronik. Na podstawie tych prac i starych kronik stwierdzono, że dzieje grodu rozpoczynają się w połowie IX wieku. Znajdowała się tutaj siedziba księcia, jego dvoru i drużyny. Ludność trudniła się rzemiosłem, handlem oraz w mniejszym już stopniu rolnictwem i hodowlą. W niewielkiej zatoce rzecznej leżała dogodna przystań portowa. Wśród wykopalisk znaleziono między innymi pochodzący z końca IX wieku warsztat obróbki rogu oraz bursztynu. W innym miejscu znaleziono pławiki z kory, łuski rybie (szczególnie śledzia), żelazne haczyki do wędek, żelazne nity do łodzi i zabawkę dziecięcą w kształcie łódeczki. Bolesław Chrobry upatrzył sobie gród kołobrzeski na główną bazę wojskową i kulturalną dla panowania nad podległymi mu ziemiami pomorskimi. Około 1000 roku zakłada on w Kołobrzegu biskupstwo, które wraz z sufraganiami wrocławską i krakowską wchodziło w skład metropoli gnieźnieńskiej. Fakt ten postawił Kołobrzeg na równi z tak potężnymi ośrodkami jak Kraków i Wrocław. Utracony w następnym okresie Kołobrzeg stał się celem wypraw Bolesława Krzywoustego. W roku 1105 armia oblegająca Kołobrzeg musiała się, po poniesionych ciężkich stratach, wycofać. Jednakże zimą 1107—1108 Krzywousty zmusił miasto do poddania się. Kronikarz polskiego dworu Gall Anonim, współczesny wypadkom, tak je opisuje: „I gdy już skręcił ku miastu i przemyśliwał nad zdobyciem grodu najbliższego morzu, jeszcze przed przystąpieniem do miasta, wtedy oto stanęli przed nim mieszkańcy miasta z pochylonymi pokornie karkami postępując naprzeciw Bolesława, ofiarując się wiernością i posłusznymi służbami". Po śmierci Krzywoustego Pomorze, nie Znajdując opieki i pomocy ze strony Polski, przyjęło w 1181 roku najpierw protektorat cesarza niemieckiego, a następnie, w roku 1185, króla duńskiego. W roku 1255 Kołobrzeg otrzymuje prawa miejskie oparte na prawie lubeckim. Dokument lokacyjny sporządzony jest w imieniu księcia pomorskiego, Warcisława III i biskupa kamieńskiego Hermana. Średniowieczne, miasto rozwijało się w granicach obwarowań najpierw ziemno--palisadowych, a następnie w otoczeniu murów miejskich. Ulice przecinające się pod kątem prostym tworzyły regularny układ szachownicowy, typowy dla miast Pomorza Zachodniego (Darłowo, Koszalin). Jednym z najważniejszych czynników rozwoju i dobrobytu miasta była eksplo atacja źródeł solankowych. Warzelnie soli, które skupione były na Wyspie Solnej, należały pierwotnie do księcia, a następnie do biskupa oraz różnych klasztorów. W drugiej połowie XIII wieku przemysł warzelniany przechodzi stopniowo w ręce mieszczan, którzy bogacąc się tworzą zamożny patrycjat. Koloniści niemieccy (pierwsi osiedleńcy pochodzili z Dolnej Saksonii, Lubeki, Westfalii, Brunświku i Meklemburgii), starając się ograniczyć miejscowy słowiański element, wydali w końcu XVI wieku zarządzenie, które zabraniało przyjmowania miejscowej ludności do warsztatów rzemieślniczych i handlu. W roku 1631 wojska króla Gustawa Adolfa pod wodzą Actatiusa Todta zdobyły po 5-miesięcznym oblężeniu Kołobrzeg i zrabowały go. Po roku 1637, wraz ze śmiercią Bogusława XIV wygasła dynastia słowiańskich książąt pomorskich, a Kołobrzeg przypadł Marchii Brandenburskiej. Na początku XVIII stulecia, rząd pruski, chcąc umocnić swoje panowanie na wybrzeżu bałtyckim, uznał Kołobrzeg za twierdzę. Dawne fortyfikacje zostały umocnione i rozbudowane. W czasie wojny siedmioletniej Kołobrzeg ucierpiał mocno od rosyjskich oblężeń. W czasie wojen napoleońskich Kołobrzeg był jedynym miastem pomorskim, które nie poddało się 18-tysięcz,nej armii francuskiej, oblegającej miasto przez dwa miesiące. Pod koniec XIX stulecia pobudowane zostają łazienki solankowe, co decyduje o rozwoju i rozkwicie miasta. W roku 1939 Kołobrzeg, liczący 35 tys. mieszkańców, wysunął się na czołowe miejsce wśród kąpielisk bałtyckich. 18 marca 1945 roku polska piechota zajęła Kołobrzeg po dziesięciu dniach bohaterskich walk, płacąc za to zwycięstwo krwawymi stratami (3400 zabitych = 10%). Niemcy bronili się po desperacku. Każdy dom zamieniony był w fortecę. Miasto ucierpiało bardzo w następstwie tych walk, zostało bowiem zniszczone w 93 %. Kołobrzeg dzięki swym walorom uzdrowiskowym posiada wspaniałe perspektywy rozwojowe. Idealnym miejscem wypoczynku są rozległe plaże i bogate lasy szpilkowo-liściaste, stanowiące naturalną osłonę od wiatrów morskich. Leczy się tu u dzieci stany nadwrażliwości, skazę wysiękową i limfatyczną, dychawicę oskrzelową, alergiczne wypryski, nieżyty jelit itp. Czują się tu również doskonale osoby ze zmniejszoną wrażliwością, leniwą przemianą materii, niedoczynnością gruczołów dokrewnych i z nieżytami dróg oddechowych. Obecność solanki w Kołobrzegu potęguje własności zdrowotne tutejszego klimatu nadmorskiego. Kąpiele solankowe leczą szczególnie skutecznie choroby gośćcowe, kobiece i układu gruczołów dokrewnych. Ogółem w Kołobrzegu istnieje 27 źródeł solanki, które najpierw eksploatowano dla celów warzelniczych, a następnie leczniczych. Posiadają one różnorodny skład chemiczny, występuje w nich chlor, brom, kwas węglowy, siarka, zależnie od rodzaju pokładów geologicznych, przez które solanka się przebija. Źródła solankowe skupione są na Wyspie Solnej i na przeciwnym brzegu Parsęty. Duże zniszczenia wojenne nie pozwoliły od razu na pełne wykorzystanie źródeł solankowych dla celów leczniczych. Zainteresowanie Kołobrzegiem, a zwłaszcza jego własnościami uzdrowiskowymi wzrasta jednak coraz bardziej. Wyrazem tego jest przeznaczenie na odbudowę Kołobrzegu do roku 1965 kwoty miliarda złotych, z czego 372 min. na gospodarkę mieszkaniową i 187 min. na uzdrowiska. Dzięki tym inwestycjom w roku 1965 sanatoria miejskie dysponować będą "liczbą 22 tys. łóżek. W 1959 r. w Kołobrzegu staną dwa pawilony: dziecięcy na 150 łóżek i dla dorosłych na 240 łóżek. Na początku 1960 r. oddany zostanie pierwszy zakład zabiegowy na 300 zabiegów, natomiast drugi, gigantyczny zakład przyrodoleczniczy na 1800 zabiegów uruchomiony zostanie w 1965 r. Przy końcu pięciolatki będą także realnie zaawansowane prace przy reprezentacyjnym Domu Zdrojowym, a budownictwo mieszkaniowe przekaże 6200 izb.

wczasy, Pomorze, wycieczki, Kołobrzeg, wczasy, wycieczki, plaża, Mielno