Wczasy

DARŁOWO

19 April 2013r.

DARŁOWO Miasto portowe i kąpielisko morskie położone na prawym brzegu rzeki Wieprzy, w odległości 3 km od morza. Dzisiejsze Darłowo dzieli się na dwie odrębne części, a mianowicie na właściwe Darłowo, które stanowi zachowany niemal w czystej formie przykład miasta średniowiecznego o szachownicowym układzie ulic oraz Darłówko — nadmorską miejscowość kuracyjno-wypoczynkową zabudowaną willami i pensjonatami rozsianymi wśród sosnowego lasu. Darłowo wraz z Darłówkiem liczy 8500 mieszkańców. Historia miasta Pierwsza wzmianka o Darłowie pochodzi z 1205 roku. W okresie wczesnohisto-rycznym było tu grodzisko. Okolice Darłowa nazywano „terra Divlowa" lub też „castelania de Thierlow". W roku 1270 książę rugijski Wiczesław II nadał mieszkańcom Darłowa prawa miejskie. Po śmierci księcia Mestwina II, który prowadził na Pomorzu politykę wybitnie antyniemiecką, krzewiąc i utrwalając odrębność narodową i więź z Polską — zaczęły się długotrwałe spory o sukcesję. W XIII wieku Darłowo było warownią polską, jedną z dwunastu, które w 1307 roku Piotr Święcą, sprzeniewierzywszy się królowi Łokietkowi, wydał zdradziecko Brandenburczykom. W 1312 roku, Piotr, Jaśko i Wawrzyniec Święcowie, piszący się wojewodami całego Pomorza, nadali Darłowu przywilej powtórnej lokacji miasta na prawie lubeckim i odbudowali zniszczony w ostatnich wojnach z Krzyżakami zamek. W 1313 roku zamek został opanowany i obsadzony załogą przez księcia Pomorza Zachodniego Warcisława IV. Darłowo rozkwita gospodarczo i umacnia swoje znaczenie polityczne. Gromadząc coraz większe zasoby materialne i bogacąc się, miasto coraz bardziej uniezależnia się od władzy książąt. W celu zapewnienia sobie pełnego bezpieczeństwa Darłowo zawiera w 1418 roku przymierze zaczepno-odporne ze Słupskiem i Sławnem. W drugiej połowie XV wieku nawiedza miasto trzykrotnie dżuma, zbierając śmiertelne żniwo. 7 Koszaliński Szlak Nadmorski Na podstawie starej ordynacji miejskiej rada miasta składała się z trzech burmistrzów, dwóch podskarbich, 6—7 radnych i jednego syndykusa. Kadencja rady upływała corocznie w piętek po św. Łucji. W 1624 r. nawiedza Darłowo wielki pożar, który stał się przełomowym momentem w jego historii, zapoczątkowując okres upadku. W czasie tego pożaru ogień strawił 566 budynków, kościół farny, ratusz, szkołę i wiele innych ważnych obiektów. Darłowu spieszą z pomocą miasta sąsiednie, m. in. Słupsk i Koszalin. Również książę Bogusław XIV ofiaruje miastu pieniądze i materiały budowlane. Ponowne pożary, morowe powietrze oraz trwająca wojna trzydziestoletnia, pogłębiają upadek Darłowa. Głód i nędza panuje w mieście. W roku 1653 Darłowo wraz z większą częścią Pomorza Zachodniego przechodzi pod panowanie brandenburskie. * Pod koniec XVIII wieku Darłowo liczy ok. 2300 mieszkańców. Mimo pewnego ożywienia i nawet rozkwitu w XIX i na początku XX wieku, miasto nie powróciło do dawnego znaczenia. Spadło do roli małego miasteczka, położonego z dala od głównych szlaków komunikacyjnych. W 1871 r. liczyło ono 4900 mieszkańców. W 1945 roku, po powrocie do Polski, Darłowo weszło w nowy okres swojej historii.

wczasy, Pomorze, Darłowo, spacery, wakacje, wczasy, Morze, Bałtyk, lato, urlop