Wczasy

Spacery po Międzyzdrojach - Poznajemy molo i jego przeszłość

14 September 2011r.

W celu umożliwienia poznania wszystkich atrakcji krajobrazowych miasta opisano poniżej kilka krótkich przechadzek, podczas których turysta nie oddalając się specjalnie od centrum, szybko może wrócić do swego miejsca zamieszkania. Łącznie z odpoczynkiem długość opisanych tu spacerów nie przekracza 2—4 godzin. Poznajemy molo i jego przeszłość Najbardziej atrakcyjnym, a równocześnie reprezentacyjnym rejonem Międzyzdrojów jest nadmorska promenada i przylegające do niej molo. W celu poznania tego drewnianego pomostu i jego przeszłości oraz obejrzenia rozciągających się stąd widoków udamy się na brzeg Bałtyku. Gdy w końcu XIX w. pozycja Międzyzdrojów jako kąpieliska morskiego była dość ugruntowana postanowiono zwiększyć jego atrakcyjność przez założenie parku zdrojowego, budowę zakładu przyrodoleczniczego, wytyczenie nadmorskiej promenady oraz budowę pomostu, do którego przybijać mogłyby statki pasażerskie. Pierwsze molo było gotowe w 1884 r. Jego niewielkie rozmiary nie zaspakajały jednak w pełni ambicji gospodarzy uzdrowiska. Postanowiono znacznie rozbudować molo. Opracowano nową dokumentację na pomost o długości 360 m z kawiarnią na jego głowicy. Plan ten został zrealizowany w 1906 r. Spod kawiarni odchodziły statki do Szczecina i innych kąpielisk morskich tego regionu. Niestety niedługi był żywot wzniesionej budowli, narażona na silne sztormy otwartego Bałtyku, na potężny napór kry lodowej uległa prawie całkowitemu zniszczeniu w 1913 r. Natychmiast jednak została odbudowana. O kolejnym zniszczeniu mola zadecydowały wypadki I wojny światowej. W obawie desantu w tym rejonie floty rosyjskiej, komendant pruski stacjonujących tu wojsk polecił we wrześniu 1914 r. wysadzić część mola w powietrze. Po wojnie przystąpiono do odbudowy mola; w 1921 r. było ono gotowe, ale tylko na długości 200 m. W zimie 1928/29 r. ponownie uszkodziła je kra lodowa. Ciężkie pod względem gospodarczym czasy, jakie wówczas przeżywała Europa sprawiły, że nie myślano już o ponownej realizacji imponujących planów z *początków XX w. Molo było nadal dość krótkie, ustawione na wodach płytkich uniemożliwiających podpływanie statków o większym zanurzeniu. Takie molo zastały władze polskie po wyzwoleniu wyspy Wolin w 1945 r. Prawie 10 lat później, w 1954 r. styczniowy sztorm rozbił zupełnie starą konstrukcję. Odbudowano obiekt jeszcze tego samego roku. Niestety zimą 1961 r. spłonął oszklony pasaż, przez który wchodziło się na pomost. Architekci opracowali nowe plany odbudowy; postanowiono usunąć zniszczoną żelazną konstrukcję dawnego pasażu handlowego, który zasłaniał widok na morze. Powstał nowy obiekt z poprzecznym pomostem przy głowicy, umożliwiającym dobijanie jachtów i mniejszych statków. Natomiast na przyplażowej wysokiej wydmie zbudowano nowoczesny pawilon handlowy, który jest ozdobą tej części miasta. Spójrzmy teraz na krajobraz, jaki przed nami roztacza się dokoła. Ku północy Bałtyk, a właściwie Zatoka Pomorska, najbardziej ku południowi wysunięta część tego morza. Jak tylko daleko sięgniemy wzrokiem wszędzie zielonosine fale Bałtyku, stale uderzające o brzeg. Za nami Międzyzdroje. Stąd dobrze widać lokalizację kąpieliska na pograniczu rozciągającej się ku wschodowi starej geologicznie części wyżynnej i aluwialnego półwyspu przytorskiego, który sięga na zachód aż do Świnoujścia. Na wschodzie wzgórza wolińskie sięgające brzegu Bałtyku, pokryte lasami Wolińskiego Parku Narodowego i opadające stromym, klifowym urwiskiem do morza. Przy brzegu pierwsze wzniesienie to Kawcza Góra o wysokości 68 m npm. Dalej Góra Biała, a wreszcie na horyzoncie góra Gosań 95 m stok, najwyższy punkt polskiego wybrzeża. U podnóża tych wzniesień stale toczy się walka pomiędzy morzem i lądem, który powoli cofa się pod naporem uderzających fal. Zupełnie inny krajobraz roztacza się w kierunku zachodnim od mola. To mierzeja przytorska ciągnąca się na przestrzeni ok. 15 km aż po świnoujście. Jest ona zbudowana z piaszczystych wydm, osadzonych w tym miejscu przez wiatry i prądy morskie w okresie ostatnich kilkunastu tysięcy lat po ustąpieniu lodowca. Mierzeja jest nizinna, pokryta lasem, a jej brzeg stanowi wspaniałą piaszczystą plażę — dumę Międzyzdrojów. Na zachodnim horyzoncie widzimy latarnię morską w świnoujściu. Wieczorem zobaczymy jej światło rzucane statkom zmierzającym do portów. świnoujście znajduje się już na wyspie Uznam, bezpośrednio przy granicy z NRD. Widoczne wieczorem światła osad położonych dalej na zachód to już niemieckie kąpieliska Ahlbeck i Heringsdorf. Pod nami piaszczysta plaża. W pogodny dzień pełno tutaj wczasowiczów korzystających ze słońca i wody. Wieczorem stoją wędkarze łowiący bałtyckie ryby (w dzień wędkowanie na plaży jest wzbronione). Na plaży rzadka roślinność wydmowa oraz ptactwo. Stale tutaj obserwować możemy wielkie grupy mew — najpopularniejszych ptaków naszego wybrzeża. Mewy zaprzyjaźnione z ludźmi czekają na rzucany przez nich chleb. Bystry obserwator zauważy, iż występują tutaj mewy kilku odmian. Jedne — tzw. pospolite, mają skrzydła szaroniebieskie. Inne z czarnymi główkami to mewy śmieszki, żółtonóżki mają nie tylko — jak wskazuje nazwa — żółte nogi, ale i skrzydła ciemnobrązowe. Wreszcie rzadziej spotykane bardzo wielkie mewy siodłate. Po wodach morskich pływają szybkie motorówki. W odległości dość znacznej — na redzie świnoujścia — stale stoją statki czekające na pilota, który je wprowadzi do Szczecina. U stóp mola wypożyczalnia sprzętu wodnego; można skorzystać z kajaków i rowerów wodnych (za okazaniem aktualnej karty pływackiej). Kolejne spacery możemy odbyć w kierunku wschodnim lub zachodnim brzegu morskiego. Przechadzki te są opisane w następnych rozdziałach.

wczasy, wczasy w Polsce, spacer, Międzyzdroje, morze, plaża, roślinność, Świnoujście